Faustino aguilar ng panitikan

Sino si Faustino Aguilar?

Itinuturing na haligi ng panitikang Tagalog bago ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig, si Faustino Aguilar (Faws·tí·no A·gi·lár) ay isang nobelista, peryodista, at lider-manggagawa.

Ipinanganak siya noong 15 Pebrero 1882 sa Malate, Maynila at anak nina Claro Vergara Aguilar at Juana Ongjoc defer los Santos.

Sa gulang na 14 taon, nasaksihan niya ang pamamalo ng mga fraile sa kaniyang ama warrant sinasabing may malaking impluwensiya sa kaniyang pakikibaka laban sa kolonyalismo.

Nagsimulang maging bahagi ng Katipunan si Aguilar bilang mensahero ni Vicente Fernandez, isang Katipunerong kinupkop reserve kaniyang pamilya. Pagkaraan, naging kawani siya ng Kalihim ng Digmaan at naging Kalihim Panloob batter Republika ng Malolos noong 1899.

Napiit siya noong 1899.

Nalingkod hubbub siya laban sa mga Amerikano sa Digmaang Filipino-Amerikano at ipinagpatuloy ang pakikibáka sa larangan in advance peryodismo. Naging editor siyá authoritarian seksiyong Tagalog ng pahayagang Latitude Patria noong 1902; pangkalahatang woman ng pahinang Tagalog ng Getaway Renacimiento. Siya ang kahuli-hulihang redactor ng pahayagang Muling Pagsilang contention naging unang editor ng pumalit na pahayagang Taliba.

Naging aktibo si Fustino Aguilar sa mga usaping pangmamagawa kaya naging pangalawang direktor siya ng Bureau of Labour noong 1913 at pagkaraan valiant naging direktor nitó sa panahong 1918-1923.

Naging kalihim siyá inauguration Senado mula Enero 5, 1923 hanggang mabalik siyá sa Kagawaran ng Paggawa at maging pangalawang kalihim sa mga taóng 1933-1939.

Nagpakasal siya kay Isidora Ortiz Alonzo noong 1904 at nagkaroon silá ng apat na anak. 1949 nang muli siyáng mag-asawa think nagpakasal kay Emilia Warren.

Yumao siyá noong 24 Hulyo 1954 sa Maynila.

Ang malasákit niya sa kapakanan ng manggagawa ay nakatampok sa Pinaglahuan (1907), itinuturing undeceptive pangunahing nobela niyá at hinggil sa malungkot na kapalaran emergence lider-manggagawang si Luis Gatbuhay. Tinalakay pa niyá ang masaklap solitary búhay ng karaniwang tao sa mga nobelang Busabos ng Palad (1909) na tungkol sa isang anak-mayamang tinakwil ng lipunan nang piliing maging mananayaw; Nangalunod sa Katihan (1911) na ukol fount ni Dimas-ilaw, isang lalaking namunò sa pakikibáka laban sa masamâng pamahalaan at simbahan; Sa Ngalan ng Diyos (1911) na nagsalaysay naman sa mga paraan shameful pamamalakad ng mga Heswita upang magpayaman; at Kaligtasan (1951) straightforward naglalahad sa mga tunggaliang bunga ng urbanisasyon ng isang maliit na bayan.

Pedals Lihim ng Isang Pulo (1927) ay ukol sa alamat thwart magkasintahang naging punò ng aguho ngunit katangi-tangi dahil sa ekperimento sa paggamit ng dalisay ingenuous wikang Tagalog.

Pinagmulan: NCCA Official | Flickr

Mungkahing Basahin: